چشم سوم
«فعالان کارگری در بند – ویژه برنامه شاهرخ زمانی»
برنامه‌ای از شادیار عمرانی – بهرنگ زندی، رادیو کوچه
میهمان این برنامه، فرخنده آشنا.
سالی که آغاز شده را میشه سال دستگیری و سرکوب فعالان کارگری در ایران نام گذاشت. شاهرخ زمانی، فعال کارگری، که به یازده سال حبس تعزیری محکوم شده است، در دومین سال گذراندن محکومیت خود، پس از چهار بار انتقال از زندانی به زندان دیگر و تبعید، به زندان قزل حصار منتقل شد.
همان‌طور که می‌دانید زندان قزل حصار، جایی برای زندانیان سیاسی و مدنی نیست، و بیشتر زندانیان آن را محکومین به اتهاماتی چون قاچاق مواد مخدر و اقدام به قتل تشکیل می‌دهند. جایی که می‌تواند برای فعال کارگری‌ای مثل شاهرخ زمانی نامناسب‌ترین و سخت‌ترین دوران محکومیت را بسازد.
شاهرخ زمانی هم به اعتراض به این انتقال دست به اعتصاب غذا زده است و امروز سیو ششمین روز اعتصاب غذای این فعال کارگری است.
در حمایت از شاهرخ زمانی، اتحادیه‌ها، فعالان کارگری، سیاسی، دانشجویی و مدنی، شخصیت‌ها و نهادهای بسیاری در ایران و جهان با انتشار بیانیه‌ها و تشکیل تجمع‌هایی اعتراض خود را نسبت به این اقدام نظام جمهوری اسلامی اعلام کرده‌اند. بیانیه‌ی ۵۵۰ امضایی که از فعلان بین‌المللی که شامل امضاهای شخصیت‌های بنام و نهادهای جهانی متعددی بود، با آغاز فعالیت کمپین بین‌المللی حمایت از حقوق کارگران منتشر شد. با خانم فرخنده آشنا، فعال کارگری و از امضا کنندگان این بیانیه گفت و گویی انجام داده‌ایم که می‌شنوید.
شادیار عمرانی: «با خبر هستیم که شاهرخ زمانی فعال کارگری که به ١١ سال حبس تعزیری محکوم شده است بعد از این‌که طی این دو سال که حکم خود را می‌گذراند چهار بار از زندانی به زندان دیگر منتقل شده، حالا بعد از انتقال به زندان قزل حصار دست به اعتصاب غذا زده و الان بیش از یک ماه است که در اعتصاب غذا به سر می برد. و طبعن وضعیت جسمی مناسبی ندارد. خانم فرخنده آشنا، شما به عنوان یک فعال کارگری، بیانیه‌ای را در حمایت از خواست‌های شاهرخ زمانی امضا کردید. نظر شما نسبت به این نوع اعتراض زندانیان سیاسی و کارگری چیست؟»
فرخنده آشنا: «بله من سپاس‌گزارم از عزیزانی که این بیانیه را آماده کردند و طبیعتن من به عنوان یک فعال کارگری و کسی که خودش از ۱۳ سالگی با کار و کارخانه آشنا شده، باید بگم که برای من خیلی نگران‌کننده است و متاسفم که یکی از رزمندگان طبقه کارگر در اعتصاب غذا است. با توجه به این‌که من از سال ۶۱ تا ۶۹ را در زندان‌ها زیر وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها گذراندم، درک شرایط کارگر زندانی شاهرخ زمانی و این‌که چرا دست به اعتصاب غذا زده است برایم دشوار نیست. این‌که کارگر را در بیرون از زندان بیکار می‌کنند، نان شب را از او می‌گیرند و زندگی کارگر را به تباهی مطلق کشانده‌اند، این آن‌چیزی‌ست که شاهرخ زمانی به آن اعتراض می‌کند و این ناظران و نظم‌دهندگان جامعه ما (سرمایه‌داران) به وسیله دادگاه، زندان و شکنجه می‌خواهند فعالیت این کارگر را به عقب‌نشینی وادار کنند و او را در آن شرایط قرار داده‌اند.»
بهرنگ زندی: «به نظر شما چه اقداماتی می‌تواند در کمک به زندانیان فعال کارگری صورت بگیرد که مفید واقع شود؟»
فرخنده آشنا: «اگر به خود زندانی برگردیم، اگر در خود زندان سلامت زندانی با اعتصاب غذا به خطر بیفتد من فکر نمی‌کنم شیوه‌ی موثری باشد به خاطر این‌که تاثیر دراز مدتی بر روی سلامت جسمی و روحی کارگر مبارز خواهد گذاشت و حتمن این در پیش‌برد مبارزه‌اش و در ادامه‌ی مبارزه‌اش لطمه‌زننده است و ما می‌خواهیم که کارگران و به‌خصوص رزمندگان طبقه‌ی کارگر سلامت و سالم باشند تا بتوانند این راه دشوار را هم به پیش ببرند و به پیروزی برسانند.
ولی آن‌چیزی که الان مهم است ، این هست که شاهرخ زمانی در زندان است و در انفرادی به سر می‌برد، او را از هم‌طبقه‌ای‌هایش جدا کردند، او را تحت فشار قرار دادند و این عصیان یک زندانی‌ست که دست به اعتصاب غذا می‌زند. اما برای ما، مایی که خود شاهرخ زمانی در زندان این را گفته که احتیاج به یک مبارزه‌ی سازمان‌یافته و متحد هست که ما بتوانیم رژیم هار جمهوری اسلامی را که این‌چنین گستاخانه به معیشت و به جان کارگران تعرض می‌کند عق بنشانیم لازم هست که ما مبارزه‌مان را سازمان بدهیم.
من خیلی متاسفم که این را بگم که بعد از ٣٠ سال قتل، کشتار، شکنجه و اعدام توسط رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی ما هنوز نتوانستیم یک جنبش قدرت‌مند علیه این سرکوب، این کشتار و این ماشین به وجود بیاوریم تا بتوانیم آن را متوقف کنیم و به آن اجازه ندهیم که هم‌چنان کارگر معترض را، دانشجوی معترض را و زن معترض را به این شرایط بگیرد و آن‌ها را به زندان ببرد.
ما باید بتوانیم در چنین شرایطی دست به یک اعتراض گسترده و متشکل بزنیم و این مستلزم این هست که ما بتوانیم نهادهای پایداری را برای دفاع از این بخش از مبارزه‌مان به وجود بیاوریم. علیه سرکوب، علیه زندان، علیه اعدام یک عرصه‌‌ی بزرگی هست، مبارزه‌ی ماست و ما باید بتوانیم در این بخش خودمان را سازمان بدهیم.
من همین‌جا می‌خواستم از عزیزیان، از دلسوزانی که این بیانیه را صادر کردند و دنبال این اعتراض هستند، به آنا بگویم که امیدوارم با تلاش‌های بیشتر شما، حالا که شما شروع یک حرکت رادیکال را زدید ما بتوانیم دست به ایجاد یک نهاد پایدار بزنیم با همکاری گسترده‌ی نیروهای انقلابی علیه سرمایه، در راستای منافع طبقه‌ی این کارگر این کار را بکنیم و بتوانیم این تعرض‌های وحشیانه و هار جمهوری اسلامی در رابطه با کارگران ایستادگی بکنیم و بتوانیم آن‌ها را به عقب بنشانیم.
و من همین‌جا این پیشنهاد را دارم و امیدوارم که دوستان من که این ابتکار را به خرج دادند، این‌قدر نیرو گذاشتند و این‌قدر تلاش کردند و حتمن هم موفق خواهند شد. و همه‌ی ما می‌دانیم که یک جامعه‌ای که این‌چنین در شرایط وحشتناکی قرارشان داده‌اند آماده‌ی اعتراض هست.
فقط باید سازماندهی شود، فقط باید فدرت‌مند به میدان آورده شود و این وظیفهی سازمان‌دهندگان طبقه‌ی کارگر است، وظیفهی رزمندگان و وظیفهی آگاهان طبقه‌ی کارگر هست که بتواند این سازماندهی را صورت بدهد. من فکر می‌کنم این قدم اولیه است.امیدوار به این هستم، به عزیزان این اعتراض امید بستم که بشود با این حرکت گام‌های بلندتری را برداریم و دیگر شاهد این نباشیم که کارگر ما از سر بی‌پناهی، از این‌که یک جنبش قوی پشت آن نیست، که اجازه ندهد در زندان او را این‌گونه تحت فشار قرار بدهند پیش بریم و اجازه ندهیم که چنین اتفاقاتی دیگر بیا‌فتد.»
قضاوت با شما.
در ادامه‌ی حمایت از شاهرخ زمانی، آرش محمدی، دانشجوی در بند و بهنام ابراهیم‌زاده، دیگر فعال کارگری زندانی، دست به اعتصاب غذا زدند. رضا شهابی و محمد جراحی، نیز با ارسال نامه‌هایی سرگشاده از شاهرخ زمانی حمایت کرده، و خواستار پایان یافتن اعتصاب غذای وی شده‌اند. هم‌چنین با نزدیک شدن روز یازدهم اردیبهشت، یک می، روز کارگر، تعدادی از فعالین کارگری و اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، هم‌چون خالد حسینی، غالب حسینی، عباس اندریاری، سوسن رازانی ، کوروش بخشنده و مجید حمیدی توسط اداره اطلاعات شهر سنندج احضار و مورد بازجویی قرار گرفته، و صراحتن مورد تهدید بازجویان نیز قرار گرفته‌اند.
این در حالی است که رسانه‌های جریان اصلی از خبررسانی و دادن بازتاب این اعتصابات خودداری کرده‌اند.
اما در پاسخ به این حمایت‌های گسترده جهانی، شاهرخ زمانی، پیامی صوتی از زندان برای قدردانی از حامیان فرستاده که با هم می‌شنویم. و قضاوت با شما.
لینک شنیداری:
http://radiokoocheh.com/article/243315
«فعالان کارگری در بند – ویژه برنامه شاهرخ زمانی»
برنامه‌ای از شادیار عمرانی – بهرنگ زندی، رادیو کوچه
میهمان این برنامه، فرخنده آشنا.
سالی که آغاز شده را میشه سال دستگیری و سرکوب فعالان کارگری در ایران نام گذاشت. شاهرخ زمانی، فعال کارگری، که به یازده سال حبس تعزیری محکوم شده است، در دومین سال گذراندن محکومیت خود، پس از چهار بار انتقال از زندانی به زندان دیگر و تبعید، به زندان قزل حصار منتقل شد.
همان‌طور که می‌دانید زندان قزل حصار، جایی برای زندانیان سیاسی و مدنی نیست، و بیشتر زندانیان آن را محکومین به اتهاماتی چون قاچاق مواد مخدر و اقدام به قتل تشکیل می‌دهند. جایی که می‌تواند برای فعال کارگری‌ای مثل شاهرخ زمانی نامناسب‌ترین و سخت‌ترین دوران محکومیت را بسازد.
شاهرخ زمانی هم به اعتراض به این انتقال دست به اعتصاب غذا زده است و امروز سیو ششمین روز اعتصاب غذای این فعال کارگری است.
در حمایت از شاهرخ زمانی، اتحادیه‌ها، فعالان کارگری، سیاسی، دانشجویی و مدنی، شخصیت‌ها و نهادهای بسیاری در ایران و جهان با انتشار بیانیه‌ها و تشکیل تجمع‌هایی اعتراض خود را نسبت به این اقدام نظام جمهوری اسلامی اعلام کرده‌اند. بیانیه‌ی ۵۵۰ امضایی که از فعلان بین‌المللی که شامل امضاهای شخصیت‌های بنام و نهادهای جهانی متعددی بود، با آغاز فعالیت کمپین بین‌المللی حمایت از حقوق کارگران منتشر شد. با خانم فرخنده آشنا، فعال کارگری و از امضا کنندگان این بیانیه گفت و گویی انجام داده‌ایم که می‌شنوید.
شادیار عمرانی: «با خبر هستیم که شاهرخ زمانی فعال کارگری که به ١١ سال حبس تعزیری محکوم شده است بعد از این‌که طی این دو سال که حکم خود را می‌گذراند چهار بار از زندانی به زندان دیگر منتقل شده، حالا بعد از انتقال به زندان قزل حصار دست به اعتصاب غذا زده و الان بیش از یک ماه است که در اعتصاب غذا به سر می برد. و طبعن وضعیت جسمی مناسبی ندارد. خانم فرخنده آشنا، شما به عنوان یک فعال کارگری، بیانیه‌ای را در حمایت از خواست‌های شاهرخ زمانی امضا کردید. نظر شما نسبت به این نوع اعتراض زندانیان سیاسی و کارگری چیست؟»
فرخنده آشنا: «بله من سپاس‌گزارم از عزیزانی که این بیانیه را آماده کردند و طبیعتن من به عنوان یک فعال کارگری و کسی که خودش از ۱۳ سالگی با کار و کارخانه آشنا شده، باید بگم که برای من خیلی نگران‌کننده است و متاسفم که یکی از رزمندگان طبقه کارگر در اعتصاب غذا است. با توجه به این‌که من از سال ۶۱ تا ۶۹ را در زندان‌ها زیر وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها گذراندم، درک شرایط کارگر زندانی شاهرخ زمانی و این‌که چرا دست به اعتصاب غذا زده است برایم دشوار نیست. این‌که کارگر را در بیرون از زندان بیکار می‌کنند، نان شب را از او می‌گیرند و زندگی کارگر را به تباهی مطلق کشانده‌اند، این آن‌چیزی‌ست که شاهرخ زمانی به آن اعتراض می‌کند و این ناظران و نظم‌دهندگان جامعه ما (سرمایه‌داران) به وسیله دادگاه، زندان و شکنجه می‌خواهند فعالیت این کارگر را به عقب‌نشینی وادار کنند و او را در آن شرایط قرار داده‌اند.»
بهرنگ زندی: «به نظر شما چه اقداماتی می‌تواند در کمک به زندانیان فعال کارگری صورت بگیرد که مفید واقع شود؟»
فرخنده آشنا: «اگر به خود زندانی برگردیم، اگر در خود زندان سلامت زندانی با اعتصاب غذا به خطر بیفتد من فکر نمی‌کنم شیوه‌ی موثری باشد به خاطر این‌که تاثیر دراز مدتی بر روی سلامت جسمی و روحی کارگر مبارز خواهد گذاشت و حتمن این در پیش‌برد مبارزه‌اش و در ادامه‌ی مبارزه‌اش لطمه‌زننده است و ما می‌خواهیم که کارگران و به‌خصوص رزمندگان طبقه‌ی کارگر سلامت و سالم باشند تا بتوانند این راه دشوار را هم به پیش ببرند و به پیروزی برسانند.
ولی آن‌چیزی که الان مهم است ، این هست که شاهرخ زمانی در زندان است و در انفرادی به سر می‌برد، او را از هم‌طبقه‌ای‌هایش جدا کردند، او را تحت فشار قرار دادند و این عصیان یک زندانی‌ست که دست به اعتصاب غذا می‌زند. اما برای ما، مایی که خود شاهرخ زمانی در زندان این را گفته که احتیاج به یک مبارزه‌ی سازمان‌یافته و متحد هست که ما بتوانیم رژیم هار جمهوری اسلامی را که این‌چنین گستاخانه به معیشت و به جان کارگران تعرض می‌کند عق بنشانیم لازم هست که ما مبارزه‌مان را سازمان بدهیم.
من خیلی متاسفم که این را بگم که بعد از ٣٠ سال قتل، کشتار، شکنجه و اعدام توسط رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی ما هنوز نتوانستیم یک جنبش قدرت‌مند علیه این سرکوب، این کشتار و این ماشین به وجود بیاوریم تا بتوانیم آن را متوقف کنیم و به آن اجازه ندهیم که هم‌چنان کارگر معترض را، دانشجوی معترض را و زن معترض را به این شرایط بگیرد و آن‌ها را به زندان ببرد.
ما باید بتوانیم در چنین شرایطی دست به یک اعتراض گسترده و متشکل بزنیم و این مستلزم این هست که ما بتوانیم نهادهای پایداری را برای دفاع از این بخش از مبارزه‌مان به وجود بیاوریم. علیه سرکوب، علیه زندان، علیه اعدام یک عرصه‌‌ی بزرگی هست، مبارزه‌ی ماست و ما باید بتوانیم در این بخش خودمان را سازمان بدهیم.
من همین‌جا می‌خواستم از عزیزیان، از دلسوزانی که این بیانیه را صادر کردند و دنبال این اعتراض هستند، به آنا بگویم که امیدوارم با تلاش‌های بیشتر شما، حالا که شما شروع یک حرکت رادیکال را زدید ما بتوانیم دست به ایجاد یک نهاد پایدار بزنیم با همکاری گسترده‌ی نیروهای انقلابی علیه سرمایه، در راستای منافع طبقه‌ی این کارگر این کار را بکنیم و بتوانیم این تعرض‌های وحشیانه و هار جمهوری اسلامی در رابطه با کارگران ایستادگی بکنیم و بتوانیم آن‌ها را به عقب بنشانیم.
و من همین‌جا این پیشنهاد را دارم و امیدوارم که دوستان من که این ابتکار را به خرج دادند، این‌قدر نیرو گذاشتند و این‌قدر تلاش کردند و حتمن هم موفق خواهند شد. و همه‌ی ما می‌دانیم که یک جامعه‌ای که این‌چنین در شرایط وحشتناکی قرارشان داده‌اند آماده‌ی اعتراض هست.
فقط باید سازماندهی شود، فقط باید فدرت‌مند به میدان آورده شود و این وظیفهی سازمان‌دهندگان طبقه‌ی کارگر است، وظیفهی رزمندگان و وظیفهی آگاهان طبقه‌ی کارگر هست که بتواند این سازماندهی را صورت بدهد. من فکر می‌کنم این قدم اولیه است.امیدوار به این هستم، به عزیزان این اعتراض امید بستم که بشود با این حرکت گام‌های بلندتری را برداریم و دیگر شاهد این نباشیم که کارگر ما از سر بی‌پناهی، از این‌که یک جنبش قوی پشت آن نیست، که اجازه ندهد در زندان او را این‌گونه تحت فشار قرار بدهند پیش بریم و اجازه ندهیم که چنین اتفاقاتی دیگر بیا‌فتد.»
قضاوت با شما.
در ادامه‌ی حمایت از شاهرخ زمانی، آرش محمدی، دانشجوی در بند و بهنام ابراهیم‌زاده، دیگر فعال کارگری زندانی، دست به اعتصاب غذا زدند. رضا شهابی و محمد جراحی، نیز با ارسال نامه‌هایی سرگشاده از شاهرخ زمانی حمایت کرده، و خواستار پایان یافتن اعتصاب غذای وی شده‌اند. هم‌چنین با نزدیک شدن روز یازدهم اردیبهشت، یک می، روز کارگر، تعدادی از فعالین کارگری و اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، هم‌چون خالد حسینی، غالب حسینی، عباس اندریاری، سوسن رازانی ، کوروش بخشنده و مجید حمیدی توسط اداره اطلاعات شهر سنندج احضار و مورد بازجویی قرار گرفته، و صراحتن مورد تهدید بازجویان نیز قرار گرفته‌اند.
این در حالی است که رسانه‌های جریان اصلی از خبررسانی و دادن بازتاب این اعتصابات خودداری کرده‌اند.
اما در پاسخ به این حمایت‌های گسترده جهانی، شاهرخ زمانی، پیامی صوتی از زندان برای قدردانی از حامیان فرستاده که با هم می‌شنویم. و قضاوت با شما.
لینک شنیداری:
http://radiokoocheh.com/article/243315
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر